Μήνυμα Valtonyc στον Pablo Hasel

Ο διωκόμενος Μαροκινός ράπερ Josep Miquel Arenas, γνωστός και σαν Valtonyc, έδειξε την αλληλεγγύη του στον Pablo Hasel και του έγραψε μέσω twitter πως από εκεί που είναι ελπίζει πως θα τον ακούσουν και θα παλέψουν για να σταματήσουν την φυλάκιση του. Αυτό με αφορμή ενα άρθρο του Hasel που εξηγεί τους λόγους που δεν αυτοεξορίζεται.
"Ισπανία, η χώρα που ο βασανιστής "Billy the kid" (σ.μ εγκληματίας στην άγρια δύση) παίρνει μισθό για όλη την ζωή του για τις δουλειές που προσφέρει και οι ράπερς πρέπει να πάμε στην εξορία η να προετοιμαστούμε ψυχολογικά για να πάμε φυλακή. Καλή δύναμη και πολύ σεβασμό στον Pablo Hasel". O Valtonyc έχει φύγει από την Ισπανία στα τέλη του Μάη για να γλυτώσει την φυλακή. Η δικηγόρος του θέλει να αποφύγει την επανεισοδο του στην Ισπανία μέσω προσφυγής ενώπιον του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου όπου ακόμα δεν είναι ξεκάθαρο αν το δικαστήριο δεχτεί την αίτηση του ώστε να του χορηγηθεί άσυλο. Ο Valtonyc καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια για "προσβολή του στέμματος" και επειδή "υποστήριζε την τρομοκρατία".

Και μαζί με αυτήν την καταδίκη έχουμε και μία πραγματικότητα που ουρλιάζει. Παγκόσμια η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής, η καταστολή και οι συλλήψεις σε αγωνιστές κλιμακώνονται. Η επίθεση γίνεται στοχευμένα ενάντια στους λαούς και την εργατική τάξη, γιατί φοβούνται πως όταν πιστέψουν και βασιστούν ξανά στις δικές τους δυνάμεις, όταν συγκροτηθούν οργανωτικά, πολιτικά και ιδεολογικά, τότε θα αμφισβητήσουν ξανά το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και θα συγκρουστούν μαζί του.  Το πρόσφατο παράδειγμα στην χώρα μας με την φυλάκιση Τούρκου αγωνιστή Τουργκούτ Καγιά που παλεύει στις φυλακές για να μην τον απελάσουν στο φασιστικό κράτος της Τουρκίας ενώ παράλληλα, μεθοδεύεται η επανεξέταση της υπόθεσης του Αλή Ερκάν Γκόγκογλου, για τον οποίο υπάρχει ήδη απόφαση μη έκδοσης, αυτά και πολλά άλλα παραδείγματα αγωνιστών και κομμουνιστών, πολιτικών κρατούμενων που κάτω από αντίξοες συνθήκες παλεύουν για την λευτεριά τους δείχνουν ακριβώς αυτόν τον φόβο. Αλλά δείχνουν και κάτι άλλο, πως το πείσμα των αγωνιστών αυτών και η πίστη τους στον αγώνα για μια άλλη κοινωνία χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση είναι πολύ πιο δυνατή από κάθε κρατικό μηχανισμό του ταξικού εχθρού και του αστικού κράτους.