Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και απαραίτητο αυτό που συμβαίνει σε διάφορα μέρη που συνδέεται η καταπίεση της ελευθερίας της έκφρασης με την απουσία άλλων δικαιωμάτων και ελευθεριών δημιουργώντας αυτές τις διαμαρτυρίες και εκστρατείες. Λόγω της επίθεσης των δικαιωμάτων, όπως η αξιοπρεπής εργασία, η προσιτή στέγαση και πολλά άλλα, αναγκαζόμαστε να διαμαρτυρηθούμε και μετά καταστέλλεται η διαδήλωση, η δημιουργία τραγουδιών, η χρήση κοινωνικών δικτύων, η συμμετοχή σε απεργίες κ.λπ.
Η ένωση του αγώνα γίνεται ισχυρότερος και ως εκ τούτου έχουμε περισσότερες δυνατότητες να προχωρήσουμε και να κατακτήσουμε. Για παράδειγμα πρόσφατα στη Γαλλία το φοιτητικό κίνημα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση της εργατικής μεταρρύθμισης. Γνωρίζοντας ότι είναι οι εργαζόμενοι του μέλλοντος η ένωση αυτών μαζί με άλλους τομείς πέτυχαν μετά από μήνες πολλών αγώνων στους δρόμους την αποφυγή της αύξησης της ηλικίας συνταξιοδότησης και την ανατροπή κατασταλτικών μέτρων. Όλα αυτά αφού προκάλεσαν εκατομμύρια απώλειες με διαδηλώσεις, απεργίες και σαμποτάζ στη γαλλική ολιγαρχία που καθοδηγεί το κράτος, αναγκάζοντάς τους να παραδοθούν μαζί με μαριονετική κυβέρνησή τους.
Αυτό το καθεστώς εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα μιας μειονότητας και ως εκ τούτου η μεγάλη πλειοψηφία μας υποφέρει από την έλλειψη δικαιωμάτων και ελευθεριών. Εάν μπορούν να μας λεηλατήσουν, αυτό γίνεται επειδή είναι πολύ καλά οργανωμένοι για να μας συντρίψουν χωρίς να αποκλείουν κανένα μέσο. Αυτός είναι ο λόγος που αυτοί που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τη βία για να καταστρέψουν τα δικαιώματά μας (αξίζει τον πλεονασμό), είναι οι ίδιοι που γίνονται τόσο νευρικοί όταν αμφισβητείται το μονοπώλιο τους στη βία το οποίο τους δίνει τόσο καλά αποτελέσματα. Ως εκ τούτου τα μέσα χειραγώγησής του καταβάλουν τεράστια προσπάθεια να αποκρύψουν τις αιτίες των διαταραχών, που είναι η βία που προκαλεί αυτή η αντίδραση, αποκρύπτοντας επίσης ότι δεν θα υπήρχαν τέτοιες αντιδράσεις εάν δεν καταπατιόνταν τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι καταπιεστές είναι οι πρώτοι που γνωρίζουν πώς έχουν σημειωθεί ιστορικά σημαντικές κατακτήσεις. Εάν μπορούσε το Ναζιο-Εθνικό δικαστήριο θα καταδίκαζε ολόκληρη την ιστορία για «υποστήριξη της τρομοκρατίας» αναδεικνύοντας έτσι τους περιορισμούς του πασιφισμού όταν πρόκειται για την άσκηση της αυτοάμυνας κερδίζοντας βιοτικές βελτιώσεις. Ακριβώς επειδή θέλουν να αποτρέψουν την συνειδητοποίηση του τρόπου κατάκτησης δικαιωμάτων και ελευθεριών, καταστέλλουν την ελευθερία της έκφρασης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η υπόθεσή μου και τόσες άλλες υποθέσεις δεν μπορούν να είναι μεμονωμένες. Ένας δημοσιογράφος με ρώτησε πώς κατάφερα και έκανα έναν κοινωνικά κατεστραμμένο άνεργο να βλέπει πως η φυλάκισή μου τον επηρεάζει αντίστοιχα. Λοιπόν, με φυλάκισαν επειδή μεταξύ άλλως υπερασπίστηκα το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία, επιτίθενται στον ένοχο επειδή μπορεί να τον αγγίξει η κατάσταση μου και να διαμαρτυρηθεί μετά και για την δική του κατάσταση.
Μέσω του ατομικισμού προσπαθούν να αποτρέψουν τις αντιλήψεις να συνδέσουν την καταστολή σαν συλλογική επίθεση, να πείσουν πως ο άνεργος δεν πρέπει να παλέψει στο πλευρό του εργαζομένου στην πάλη κλπ. Αλλά είμαι χαρούμενος που βλέπω πως περισσότεροι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι που δεν έχουν αξιοπρεπείς ευκαιρίες, βλέπουν αυτή την σύνδεση και οδηγούνται εκεί που οι εχθροί της εργατικής τάξης φοβούνται: στους δρόμους.
2 Μάρτη
Σωφρονιστικό κέντρο.
Pablo Hasel.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου