Συνεντευξη Pablo Hasel : "Δεν μπορούμε να μιλάμε στην Ισπανία για αριστερά που υπερασπίζεται την δημοκρατία χωρίς να εναντιώνεται στον ιμπεριαλισμό"

Πέρασε λίγο παραπάνω από ένας χρόνος από την τελευταία φορά που μιλήσαμε και το πολιτικό σκηνικό μαζί με τα κόμματα του έχει αλλάξει πολύ. Μπορούμε ένα χρόνο μετά να μιλάμε ακόμα για καταπίεση στην ελευθερία της έκφρασης στην Ισπανία;.

Απολύτως. Τα δικαστήρια που μας καταδίκασαν συνεχίζουν να υφίστανται με τους ίδιους μηχανισμούς, ο Valtonyc δεν έχει την δυνατότητα να ξαναγυρίσει, υπήρξαν ακόμη περισσότερες καταδίκες, η αστυνομία συνεχίζει να ερευνάει και να ανοίγει καινούργιες υποθέσεις, οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να με φυλακίσουν κλπ. To PSOE που στηρίζεται από τους Podemos δεν έχει κάνει τίποτα για να σταματήσει κάτι από τα παραπάνω.


 
Μπορεί ο Pablo Hasel να εκφραστεί ελεύθερα μέσα από την μουσική του;


Όχι αναγκαστικά πρέπει να αυτό-λογοκριθώ αλλά δεν πρόκειται να κρύψω τα σημαντικά ζητήματα. Δεν έχω ελευθεριά γιατί κάθε φορά που βγάζω ένα τραγούδι η ανεβάζω ένα tweet ενάντια στο καθεστώς και τα τσιράκια του ξέρω πως μπορούν να το χρησιμοποιήσουν για να προσθέσουν και άλλες "παράνομες" κατηγορίες εναντίον μου. Ξέρω πολλούς καλλιτέχνες που μου λένε πως σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο η παρόμοια με έμενα και δεν εκφράζονται λόγω φόβου. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αυτό-λογοκρισία που γίνεται λόγω τρομοκρατίας και καταπίεσης είναι τόσο ήσυχη που το κράτος κερδίζει πολλά. 

Ποια θέματα μένουν ανέγγιχτα από το Ισπανικό κράτος;  

Εκείνα που αμφισβητούν τους πυλώνες της κυριαρχίας του και αποτελούν κίνδυνο για την τυραννία του: Μοναρχία, αντιφασίστες πολιτικοί κρατούμενοι, αστυνομική βαρβαρότητα, ένοπλη αυτοάμυνα κλπ.

Σκέφτεσαι να μπεις στους κατάλογους ενός πολιτικού κόμματος; 

Ο νόμος των κομμάτων εξασφαλίζει ότι κάθε επαναστατικό κόμμα που μας υπερασπίζεται πραγματικά με την θεωρία και την πράξη του είναι εκτός νόμου. Το κόμμα στο οποίο πιστεύω για το πρόγραμμα και την συνέπεια του είναι το PCE (r) και είναι παράνομο, οπότε δύσκολα θα μπορούσα να αναφερθώ στους καταλόγους του.

Τι καινούργιο φέρνει το VOX (ακροδεξιό κόμμα) στην δεξιά που ξέραμε μέχρι τώρα στην Ισπανία; 

Το VOX ήταν κομμάτι του PP (λαϊκού κόμματος) δεν είναι κάτι καινούργιο. Μια διάσπαση είναι με πολύ μικρές διαφορές που απλά κρύβουν λιγότερο τον φασισμό τους. Ο αντίπαλος όσο πιο "πλούσιος" φαίνεται τόσο το καλύτερο για αυτόν. Για εμένα πιο επικίνδυνοι είναι αυτοί που μεταμφιέζονται αριστεροί και στα περισσότερα καταλήγουν να κάνουν αυτά που κάνει η δεξιά μαζί με την δεξιά. Είναι πράγματα που το PP και το PSOE κάνουν για δεκαετίες αλλά μόνο όταν το VOX κάνει τα ίδια θεωρείται σκάνδαλο. To VOX υπηρετεί το καθεστώς έτσι ώστε να μην αυξάνεται η αποχή στην "ιστορική στιγμή" της χρήσιμης ψήφου ούτως ώστε "να τους σταματήσουμε". Την ιστορία αυτή την λένε όλες τις ώρες και σε όλα τα μέσα  δηλαδή πως πρέπει να ψηφίσεις τα πιο αρωματισμένα σκατά. Έτσι διαιωνίζει την κυριαρχία του το σύστημα περισσότερο.  

Έχει εκλείψει καθόλου ο φασισμός στην κοινωνία μας; 

Όχι ακόμα έχουν εξουσία. Ο φασισμός είναι μέθοδος της κυριαρχίας της αστικής τάξης και εδώ απλά κρύβεται από τότε που συνηδειτοποίησε πως ο ανοιχτός φασισμός της εποχής του Franco γυρνούσε ενάντιων τους λόγω των πολύτιμων αγώνων που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της Ευρώπης. Για να μην χάσει τα πάντα έκανε υποχωρήσεις (που κόστισε πολλούς  νεκρούς) αλλά πέρα από επιφανειακές μεταρρυθμίσεις το καθεστώς παραμένει ουσιαστικά ίδιο χωρίς να επαναφέρει τα δημοκρατικά δικαιώματα που ο φασισμός κατάργησε. Για αυτό είμαστε με την ελευθεριά της έκφρασης και με πολλά συνολικότερα. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως οι μηχανισμοί του κράτους (ολιγαρχία, κατασταλτικοί μηχανισμοί, μοναρχία, στρατός, δικαστήρια κλπ.) ελέγχονται ακόμα από αυτούς έχοντας τα πάντα "κομμένα και ραμμένα". 

Το πρόβλημα είναι πως πολλοί πιστεύουν πως ο φασισμός δεν υπάρχει στην καινούργια πραγματικότητα, πως δεν εξελίσσεται και πως εκφράζεται μόνο με τον κλασσικό φασισμό των μαζικών δολοφονιών, του ενός φασιστικού κόμματος κλπ. Στις σημερινές συνθήκες δεν χρειάζεται να μας πυροβολούν γιατί οριακά δεν υπάρχει καμιά αντίσταση (όταν υπήρχαν περισσότερες αντιστάσεις ειδικά στα κινήματα το '80 και το '90 σκοτώθηκαν αρκετοί αντιφασίστες). Συνεχίζουν να βασανίζουν, οι φύλακες είναι γεμάτες αντιφασίστες και πολιτικούς κρατούμενους και όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα υπηρετούν την ολιγαρχία.

Θεωρείτε ότι το ισπανικό κράτος είναι πρόθυμο να προσφέρει μια δίκαιη δίκη σε πιθανούς πολιτικούς αντιφρονούντες;

Αν υπήρχε δικαιοσύνη δεν θα δικαζόμασταν εξαρχής οπότε ας ξεκινήσουμε από αυτό. Για αυτό πιστεύω πως είναι αδύνατον. Είναι εικονικές δίκες στις οποίες παραβιάζονται οι πιο θεμελιώδεις πολίτικες ελευθερίες. Με όσο πιστικό τρόπο και να τις υπερασπιστείς όπως στην δικιά μου περίπτωση θα καταδικαστείς χωρίς καν να γίνει προσπάθεια απάντησης στα αποδεδειγμένα σου επιχειρήματα. 

Η άκρα δεξιά που υπάρχει στην Ισπανία είναι το ίδιο με τους υπολοίπους αποκαλούμενους πολιτικά ακραίους; 

Πρώτα απ' όλα ας θυμηθούμε ποιοι και γιατί χαρακτηρίζουν εμάς τους κομμουνιστές ακραίους. Άμα θέλουμε να τελειώνουμε με την μιζέρια τον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο κλπ. αυτό θεωρείται έγκλημα. Εμείς είμαστε ριζοσπάστες και αυτό σημαίνει πως αντιμετωπίζουμε την ρίζα του προβλήματος. Η ακροδεξιά όπως είπα και πριν ελέγχει το κράτος. Αυτοί είναι το Εθνικό Ανώτατο Δικαστήριο, ευθύνονται για την ατιμωρησία της βιαιοπραγίας της αστυνομίας συμπεριλαμβανομένων των διακοσμημένων βασανιστών τους. Αυτά συμβαίνουν εδώ και πολλά χρόνια.

Όσο για τους ανοιχτά δηλωμένους ναζιστές, συχνά πάνε να σφαχτούν μονοί τους, είναι τα σκυλάκια του συστήματος έτσι δεν θα τους φυλακίσουν όπως κάνουν σε εμάς. Τα τραγούδια τους βγάζουν μίσος για τους ομοφυλόφιλους, μετανάστες, αντιφασίστες κλπ. Όταν το ίδιο κράτος έχει πληρώσει για να τιμήσει τους Blue Division (μονάδα Ισπανών και Πορτογάλων εθελοντών που υπηρέτησαν με τον Γερμανικό στρατό στο Ανατολικό Μέτωπο του Β.Π.Π), βαφτίζει τους δρόμους με ονόματά φασιστών εγκληματιών κλπ. τότε όλα ξεκαθαρίζουν. Οι φασίστες δεν διώκουν φασίστες. Το λέω αυτό για αυτούς που δεν καταλαβαίνουν πως ο Losantos για παράδειγμα μπορεί να λέει πως πρέπει να βομβαρδίσουμε την Βαρκελώνη η την Γερμανία χωρίς λύπηση και οι δικαστές θα σκεφτούν με τον ίδιο τρόπο οπότε δεν θα καταδικάσουν τύπους σαν αυτόν. 

Θεωρείς πως αυτή τη στιγμή δίνεται περισσότερη προσοχή στους κρατούμενους της Καταλανικής ανεξαρτησίας από ό, τι στους κρατούμενους της Γαλικίας ή της Βασκικής π.χ; Που οφείλεται αυτό πιστεύεις; 

Διάφοροι ηγέτες της ανεξαρτησίας απέκρυψαν συνειδητά την ύπαρξη πολλών πολιτικών φυλακισμένων, πολλοί από τους οποίους είναι τρομοκράτες. Αλλά δεν αναφέρονται επίσης σε αυτούς που έχουν φυλακιστεί για άοπλη πολιτική μαχητική δράση όπως το PCE (r). Όμως αν δεν είναι διατεθειμένοι να παλέψουν για τους δικούς τους φυλακισμένους πως θα μπορέσουν να νοιαστούν για τους υπόλοιπους...  Εξάλλου αν μιλούσαν για τους υπολοίπους θα έπρεπε να παραδεχτούν πως η Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας και η Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας έχουν υποστηρίξει εδώ και καιρό την καταπίεση των Καταλανών επαναστατών σε διάφορες χρονικές περιόδους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ακόμα και αν οι πολιτικοί τους έχουν φυλακιστεί άδικα δεν θα απαλλαχτούν από την στάση υποταγής στο κράτος, την κατηγορία των αγώνων ως εγκλήματα κλπ.

Τι θα έπρεπε να υπερασπιστεί η αριστερά της Καταλανίας κατά την γνώμη σου;

Όλα τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Από το δικαίωμα  στην αυτοδιάθεση, την ελευθερίας του συνέρχεσθαι, της διαδήλωσης και της έκφρασης, να αντιταχθεί στην ψεύτικη αριστερά που υπόσχεται ότι θα σταματήσει τις διώξεις και τις πολλαπλασιάζει, την αλληλεγγύη και την απαίτηση συνολικής ελευθερίας κρατουμένων, την αλληλεγγύη στους εργατικούς αγώνες, τον αγώνα για έξοδο από ΝΑΤΟ και Ε.Ε, να μην δείχνει σεβασμό στην εγκληματική και παράνομη νομιμότητα του καθεστώτος κλπ.

Είναι η κοινοβουλευτική αριστερά στην Ισπανία πολύ μαλακή σε τέτοια  διεθνή θέματα;

Δεν απαντούν από τα αριστερά. Είναι πολύ μαλακοί για το οτιδήποτε και πιστεύω πως είναι πολύ ήπια αυτή η περιγραφή. Χωρίς την εναντίωση στον ιμπεριαλισμό, οπότε και σε Ε.Ε-ΝΑΤΟ δεν μπορούμε να μιλάμε για αριστερά που υπερασπίζεται την δημοκρατία. Το ότι ο γενοκτόνος Julio Rodriguez που καθοδήγησε την συμμετοχή του Ισπανικού κράτους στην επέμβαση στη Λιβύη και σάρωσε τη χώρα, έχει καταλάβει μια σημαντική θέση στους Podemos είναι από μόνος του ένας λόγος για να τους σιχαίνεσαι. Ας προσθέσουμε και άλλα δεδομένα ίδιας η μεγαλύτερης βαρύτητας και μαζί με αυτά το θράσος να δείξουν αλληλεγγύη στον φασίστα δολοφόνο και βαλτό του ιμπεριαλισμού Leopoldo López την ίδια ώρα που υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή για τους φυλακισμένους αντιφασίστες εδώ. 

Πως αντιμετώπισε η αριστερά στην Ισπανία το ζήτημα της Βενεζουέλας; 

Πέρα από την κοινοβουλευτική φάρσα, υπήρξε έλλειψη αλληλεγγύης και καταγγελίας όπως με τα πάντα. Υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις αλλά για τη σοβαρότητα της κατάστασης είναι πολύ λυπηρό που δεν υπήρξαν πολύ περισσότερες. 

Το μεγαλύτερο κόμμα έχει φύγει και ο νόμος Gag συνεχίζει να απειλεί την ελευθερία της έκφρασης. Ήρθε για να μείνει;

Οι PSOE-Podemos δεν έχουν αγγίξει τον νόμο gag όπως υποσχέθηκαν. Ούτε καν αυτό δεν έκαναν που είναι μονό ένα μικρό μέρος της καταπίεσης. Αλλά δεν μας δικάζουν με τον νόμο gag αλλά με τον παλιό ποινικό κώδικα!.  Για άλλη μια φορά φαίνεται πως έλεγαν ψέματα και έπαιζαν με κάτι τόσο σοβαρό όσο η καταπίεση. 

Αν ενωθεί η αριστερά μπορούμε να είμαστε μέρος της λύσης; Ποια είναι η λύση τελικά;

Όχι, το αντίθετο θα έλεγα λόγω των προαναφερθέντων. Οι Podemos καταδικάζουν επαναστάτες και σέβονται την νομιμότητα που μας πνίγει. Αυτό τα συνοψίζει όλα. Αρκεί να δούμε πώς μας διώκει το καθεστώς την ίδια στιγμή που αυτούς ο βασιλιάς τους προσκαλεί να κάτσουν και να γελάσουν μαζί σε παραστάσεις θαρθουέλα (είδος ισπανικού σατιρικού μουσικού θεατρικού/όπερας). Η ρίζα του προβλήματος είναι ο καπιταλισμός και αυτοί βάζουν φρένο στην ανάπτυξη ενός αγώνα για τον τερματισμό του. Αρκεί να δούμε πως κάθε φορά στην αγωνιά τους να σταματήσει το κίνημα να είναι στους δρόμους, υπόσχονται ψευδείς λύσεις στις κάλπες. Είναι σοσιαλδημοκράτες και οι κομμουνιστές πρέπει να θυμούνται πως "η σοσιαλδημοκρατία, αντικειμενικά αποτελεί τη μετριοπαθή πτέρυγα του φασισμού".

Δεν υπάρχουν εύκολες και θαυματουργές λύσεις, δεν έχουν χαριστεί πότε διακαιώματα άλλα έχουν κατακτηθεί με πολύ σκληρούς αγώνες. Αυτοί λένε το αντίθετο και με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δεν διαμορφώνουν αριστερή συνείδηση άλλα κάνουν το ανάποδο. Η λύση βρίσκεται στην οργάνωση έξω από κρατικά συνδικάτα και αστικά κόμματα του καθεστώτος. Να δοθεί η μάχη στους δρόμους και να διαμορφωθεί εκεί η συνείδηση της εργατικής τάξης ούτως ώστε να συγκροτήσει δυνάμεις και μια μέρα να κάνει την επανάσταση που χωρίς αυτή είναι αδύνατον να υπάρξει μια καλύτερη ζωή για όλους μας. 

Αξίζει όμως όλο αυτό που κάνεις;

Εννοείται. Είμαι περήφανος που τόσος κόσμος μου έχει πει πως ξεκίνησε να παλεύει στο κίνημα γιατί άκουσε την μουσική μου η παρακολούθησε την υπόθεση μου. Ακόμα και αν είναι λίγοι αυτοί αξίζουν. Και θα υπάρξουν περισσότεροι. Ο δρόμος που διάλεξα είναι σκληρός αλλά το θετικό είναι πως βγαίνουν αποτελέσματα από αυτόν.

Θα θέλαμε να τελειώσουμε με μια σύντομη περιγραφή των...

Eduardo Inda: Άλλος ένας χειραγωγός μισθοφόρος του χειρότερου είδους, αν και πολλές επιθέσεις επικεντρώνονται μόνο σ 'αυτόν, λες και οι υπόλοιποι λεγόμενοι μισθοφόροι δημοσιογράφοι της εξουσίας είναι καλύτεροι.

C. Tangana: Ένα προϊών του καπιταλισμού. Είναι ο Albert Rivera σε τραγουδιστή. Αισχρή επιρροή για πολλούς ανθρώπους. 

Valtonyc: Ένας καλλιτέχνης εξόριστος με την βαρύτητα που αυτό συνεπάγεται, η εξορία του οποίου έχει νομιμοποιηθεί. Βλέποντας την περίπτωσή του μου έγινε ακόμα πιο σαφές πως η εξορία κανονικοποιείται πολύ περισσότερο από τη φυλακή και δημιουργεί λιγότερη πάλη στο πλαίσιο αυτό οπότε μου επιβεβαίωσε ότι έπρεπε να μείνω εδώ. 

Rafa Hernando: Άλλος ένας φασίστας κύριος που έχει πάει πίσω την πρόοδο για την συντριπτική πλειοψηφία για 80 χρόνια. Του αξίζει μια μεγάλη ποινή για να ξεπληρώσει την κοινωνία που βλάπτει σήμερα.

Iñigo Errejón: Ένα δεκανίκι "ορειβατών" του PSOE όπως όλοι ηγέτες των Podemos. Ένας εκνευρισμένος δειλός που με ψεύτικες υποσχέσεις έπαιξε με τις αυταπάτες πολλών απελπισμένων ανθρώπων.

Juan Guaidó: Μια μαριονέτα του ιμπεριαλισμού που χωρίς την ξένη στρατιωτική παρέμβαση δεν θα πάρει την εξουσία επειδή δεν έχει όλη τη λαϊκή υποστήριξη που χρειάζεται. Θα έπρεπε να είχε πυροβοληθεί ή φυλακιστεί εδώ και πολύ καιρό με τους υπόλοιπους φασιστές σχεδιαστές πραξικοπήματος. Η ελευθερία του απειλεί τη ζωή των αντιιμπεριαλιστών της Βενεζουέλας.

Felipe González: Ένας εγκληματίας γκάνγκστερ (αξίζει τον χαρακτηρισμό). Ένας από τους ηγέτες του GAL, ένοχος χιλιάδων βασανιστηρίων, φυλακίσεων και δολοφονιών. Εκτός από την άσκηση πολιτικής εχθρικής στην εργατική τάξη είναι επίσης δολοφόνος. Φίλος των χειρότερων σε διεθνές επίπεδο και έκανε μία από μεγαλύτερες απάτες που κόστισε τη μεγαλύτερη ζημιά στο επαναστατικό κίνημα και ως εκ τούτου στον λαό.