Ό,τι η αστική Τέχνη κάνει ασυνείδητα ή συνειδητά, η προλεταριακή Τέχνη το κάνει μονάχα συνειδητά, γιατί η ακαταγώνιστη δύναμή της είναι η γνώση της αλήθειας, που βγαίνει από το ματεριαλιστικό αντίκρυσμα της κοινωνίας (Κ. Βάρναλης)
Η προλεταριακή τέχνη ήταν πάντα ένας από τους φόβους των αστών, λόγω του ταξικού της προσανατολισμού. Οι στρατευμένοι καλλιτέχνες που εκφράζουν τα ιδανικά της Τάξης μας, χτυπιόνταν ανέκαθεν με λύσσα από τους κρατικούς μηχανισμούς.
Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι διώξεις ενάντια σε μουσικοσυνθέτες και μουσικά σύνολα, λόγω της μη ενσωμάτωσής τους στα χαζοχαρούμενα μοτίβα και κυρίως της κριτικής και αιχμηρής τους στιχουργικής.
Το ερντογανικό κράτος στην Τουρκία, επικήρυξε έξι μέλη του ιστορικού και πολύπαθου μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum για 300.000 τούρκικες λίρες. Τους ενέταξε στην λίστα των ''τρομοκρατών’’ συνεχίζοντας έτσι την ατελείωτη σειρά διώξεων που βιώνει το συγκρότημα εδώ και πολλά χρόνια. Υπενθυμίζουμε πως ήδη έντεκα μέλη των Grup Yorum είναι προφυλακισμένα.
Στην Ισπανία έχουμε καινούριες διώξεις για τον Pablo Hasel, κομμουνιστή συνθέτη και τραγουδιστή. Στο παρελθόν είχε καταδικαστεί σε δύο χρόνια φυλάκισης, εξαιτίας των αντιφασιστικών του στίχων, ενώ σε πρόσφατη δίκη καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης και με πάνω από 20.000 ευρώ πρόστιμο, που όπως δηλώνει ο ίδιος δεν μπορεί να πληρώσει. Αυτή την φορά δικαζόταν λόγω της αντιμοναρχικής του κριτικής, αλλά και για "διασπορά μίσους" για την καταγγελία του ενάντια σε ναζιστή ποδοσφαιριστή.
Στην ίδια χώρα πάλι, καταδικάστηκε ο Valtonyc για "προσβολή του στέμματος" και "ωραιοποίηση τρομοκρατικών οργανώσεων"!
Τα πρόσφατα αυτά περιστατικά διώξεων, μας βάζουν στον πειρασμό να συγκρίνουμε συμπεριφορές, στάσεις ζωής και διάφορες επιλογές εγχώριων καλλιτεχνών και την αλληλεπίδρασή τους όχι με το κοινό αλλά... με το κράτος και την εξουσία. Από τον επικίνδυνο για τους αστούς Μίκη Θεοδωράκη, της μελοποιημένης ποίησης του Ρίτσου και του Λειβαδίτη, της εξορίας και των βασανιστηρίων, στον ακίνδυνο Μίκη Θεοδωράκη του Αμβρόσιου και του Σαμαρά στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και την αποθέωσή του από τα αστικά μέσα.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και πασίγνωστα. Χρέος της εργατικής τάξης είναι να δημιουργεί και να στηρίζει την τέχνη της, να απαξιώνει και να γυρνά την πλάτη στους μουσικούς αυλοκόλακες της αστικής τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου